Moikka...

De laatste week is ingezet... Geen stage meer, maar international study week.
Hierbij moet elke internationale student the healthcare system van hun homecountry voorstellen. Er zijn docenten verpleegkunde en sociaal werkvan over heel de wereld aanwezig. Kenia, Spanje, Portugal, Italië, Turkije, Bulgarije, Estland, ... Teveel om op te noemen.

Ik ben de enige Belgische, en het voelt goed :-)

Door de internationale week is ons appartement weer voor even overbevolkt. Alle lege plaatsjes van vrienden die reeds vertrokken zijn werden ingepalmd door de Keniaanse master-studenten. Zo deel ik nu mijn kamer met Retemptor, een prachtige Afrikaanse vrouw. Het klikt gelukkig, want ergens was ik niet erg happigom mijn kamer nu te delen met iemand anders. Niet datik niet gastvrij ben, maar ik wou niet dat iemand Liza's plaats zou innemen :-)
Maar het valt supergoed mee! Vooral haar gezang 's ochtends geeft me moed om op te staan :)

De voorbije weken waren erg leuk. Aanvankelijk was ik bang om eenzaam te worden na het vertrek van de Belgen, maar uiteindelijk ging ik zowat elke dag op stap met mijn erasmusvrienden :) Iets gaan drinken in het stad, wandelingen aan het meer, zonsondergang volgen vanop het dak van ons appartement, ...

... Ergens doet het pijn. Iedereen zien vertrekken. Afscheid moeten nemen, telkens opnieuw. Het zet soms een domper op de feestvreugde. Maar aan de andere kant heb ik zo'n enorm warm gevoel vanbinnen als ik terugdenk aan al de fantastische momenten in de voorbije drie maanden. Loslaten is de boodschap. :-(

I hope you'll have some glue to fix my heart when I come back...

Ik zou het graag met een groot enthousiasme zeggen, maar het is voor mij wat dubbel:

See you soon...