Da's een mond vol hé? Kätilöopiskelija Belgialainen Emmi ! Simpelweg: Belgische student-vroedvrouw Emmy (Emmy spreken ze hier uit als Emmu, dus schrijf ik het vanaf nu op Finse wijze).

Over het Fins gesproken. Ik begin meer te begrijpen. Soms achterhaal ik over welk onderwerp ze bezig zijn. Verder blijf ik gewoon vriendelijk lachen als iemand iets grappig vertelt waar je eigenlijk geen snars van begrijpt. Maar niet te enthousiast natuurlijk, anders maak je jeook wel eventjes belachelijk. Dan zit heel de groep te gieren van het lachen, doe je je uiterste best om ook te doen alsof je niet meer bijkomt en dan vragen ze je ‘Do you understand what we're talking about, Emmi?' ... ‘Well, actually... No...'

Deze week heb ik wel af en toe wat Fins geoefend met mijn mentor Riina. Ik had namelijk schriftelijk en mondeling examen. Alle buitenlandse studenten hadden hiervoor wel wat zenuwen, maar uiteindelijk viel het wel mee. Ik mag me nu de trotse beheerser van het basis Fins noemen! En om even te stoefen:

Hyvää Iltaa,

Minun nimi on Emmi, mä olen kaksikymmentä vuotias katilöopiskelja Belgialainen. Mä puhun suomea, ranska, hollanti, saska ja englantia. Minun äidinkieleni on hollanti. Mä asun Sint-Eloois-Winkelella. Harrastan musiikia, tanssia ja matkustamista.

Hauska tutustua!

Nähdään Huomenna!

Soitellaan!

Niet mis hé? Eens benieuwd wat ik hiervan nog weet volgend jaar.

Verder gaat alles goed! Ik beleef een leuke maar drukke periode op het verloskwartier. 's Avonds ben ik echt afgemat en dan doen een wandeling en een sauna'tje wonderen. Uitgaan zit er niet in deze week.

Gelukkig dat ik reeds al mijn prestaties had! (als vroedvrouw moet je 30 zelfverrichte bevallingen en 100 inwendige onderzoeken doen eer je kan afstuderen).

Ik sta nu wel op een drukke dienst (5200 bevallingen per jaar = 14 bevallingen per dag) maar er werken dan ook 8 vroedvrouwen per shift (je zou die overdracht moeten zien!). En aan iedereen wordt telkens maar één of twee patiënten toegewezen. En als de shift erop zit, dan ga je ook naar huis. Ik vroeg eens om langer te mogen blijven toen ‘mijn patiënt' reeds negen centimeter had. Dit moest eerst besproken worden met de hoofdvroedvrouw, de verpleegkunde dat de uren voor de studenten regelt, de shift-verantwoordelijke én mijn eigen mentor... Op z'n Fins dus, alles is tot in de puntjes geregeld. Ze waren net op tijd met hun regelingen, de vrouw was al aan het persen als ik ‘toelating' had gekregen.

Het is hier dus eigenlijk geen ‘prestatie-paradijs'. Het feit dat ik geen druk meer voel om deadlines te halen maakt dat ik me nu ook meer focus op het belang van de patiënt. Een vrouw die echt pijn heeft, daar onderzoek je ook niet als de vroedvrouw dit reeds gedaan had. En als je langer blijft voor een bevalling doe je dit voor de vrouw (en natuurlijk ook voor het gevoel van voldoening achteraf) en niet voor het prestatieboek. Geen prestatiegerichte vroedkunde meer dus :) Zalig.

En nu iets over de verschillen met België... Waarschijnlijk is dit enkel interessant voor vroedvrouwen...

• Zwangeren gaan hier regelmatig naar de sauna. Vroeger bevielen de vrouwen ook in de sauna, maar omdat de mannen niet zo happig waren om de sauna achteraf schoon te maken, gebeurt dit nu zelden. Baby's gaan hier vanaf een leeftijd van twee maand mee met hun ouders. Ze mogen wel niet te lang in de hitte blijven en ze moeten voldoende vocht krijgen.
• Een Finse baby krijgt geen naam tot hij/zij gedoopt wordt twee tot drie maand na de bevalling. Het is een traditie om de naam geheim te houden. Ze vinden ook dat een naam moet passen bij het karakter van de baby.
• Elke Finse vrouw geeft borstvoeding na de bevalling. Bijna niemand kiest voor flesjes na de geboorte, dat vinden ze ongewoon en onnatuurlijk. De vroedvrouw hoeft ook bijna niet te begeleiden, alsof iedereen hier weet hoe het moet.
• Inwendige onderzoeken gebeuren met niet-steriele handschoenen. Evenals de geboorte gebeurt niet steriel. Gewone handschoenen, geen steriel veld, ... Enkel bij een episiotomie worden steriele handschoenen aangedaan om te hechten.
  Wel wordt de algemene hygiëne goed gecontroleerd. Vaders dragen sloffen van het ziekenhuis en in elke hoek vind je een dispenser met handalcohol.
• Er is een groot aanbod pijnstilling naast de alternatieve manieren: epidurale anesthesie, spinale anesthesie, PSP (Pudendus anesthesie), lachgas N20
  De anesthesist geeft de eerste bolus (Fentanyl, Naropin en NaCl 0,9%) en er wordt geen constante anesthesie gegeven. Na twee uur mag de vroedvrouw de volgende bolus inspuiten met dezelfde concentratie medicatie. Vrouwen lopen hier ook nog rond met hun anesthesie, ze kunnen nog wandelen en plassen. Ze zijn dus veel minder aan hun bed gekluisterd dan in België. Wel voelen ze iets beter de contracties.
• Vrouwen krijgen licht-verteerbare maaltijden tijdens de arbeid, ook wanneer de anesthesie hebben.
• Zowat elke foetus wordt bewaakt met een inwendige scalpelektrode. STAN wordt niet meer toegepast. Ze hebben dit enkele jaren gedaan, maar nu zijn ze niet meer overtuigd van de evidentie ervan. Ze hebben een soort 'pauze' inhet gebruik van STAN-monitoring ingelast.
• Heel vaak wordt een interne tocograaf gebruikt. De contracties worden veel beter geregistreerd en deceleraties kunnen veel beter geïnterpreteerd worden.
• Elke CTG kan gevolgd worden in de kamer van de patiënt, de verpleegpost, doktersbureau en in de keuken op grote flat-screens. Een heel goed systeem lijkt me, maar het zorgt wel voor minder persoonlijk contact met de patiënten.
• De vroedvrouw begeleidt de normale arbeid en bevalling. Op elk moment van de dag zijn er dokters aanwezig op de dienst. Enkel bij pathologie worden ze erbij geroepen (nood tot kunsthulp, abnormale CTG-patronen, ...) Een zeer goede werkwijze vind ik. Hier kan een vroedvrouw écht vroedvrouw zijn en toch de zekerheid hebben dat er een dokter in de nabije omgeving is. Zou ik hier toch niet blijven?
• Het perineum wordt weker gemaakt een uurtje voordat de bevalling vermoedelijk zal plaatsvinden. Voornamelijk olie, vocht en warmte worden aangewend. Er is geen routine-matig actief beleid van de baring, de vrouw perst wanneer ze hiertoe de reflex voelt. Enkel bij foetale nood perst men actief mee. Het perineum krijgt hier dus echt wel de kans om mooi op te rekken. Zelden zag ik hier een grote episiotomie of scheur. De vroedvrouw hecht hier ook kleine scheurtjes. Bij een tweede-graads ruptuur wordt de dokter gebeld.
• Het is wettelijk verplicht dat er twee vroedvrouwen moeten aanwezig zijn bij de bevalling. Een vroedvrouw die instaat voor de bevalling en een andere die zorgt voor toediening van Methergin of Syntocinon, ... De vaders weten dat het hun taak is om bij de geboorte van het hoofdje op de bel te duwen, dan komt een tweede vroedvrouw de kamer binnen. Dit geeft wel grappige situaties. Een vader dat constant vraagt: mag ik al bellen? Mag ik al bellen? Een grote verantwoordelijkheid :)
• Hier geen typische verlostafel, maar een gewoon verlosbed. De vrouw draagt lange witte kousen en trekt hieraan wanneer ze moet persen. Bij de geboorte van het hoofdje wordt de bedpan onder haar bekken geschoven, zo worden de schouders gemakkelijker geboren (en het is ook gemakkelijker om in te schatten hoeveel bloed de vrouw verloren heeft achteraf). Na de geboorte ligt de baby op het voeteinde van het bed en daar wordt hij/zij afgenaveld en krijgt het Konakion IM. Dan wordt de baby één uur skin to skin bij de moeder gelegd.
• Na één uur wordt de baby gemeten, gewogen, gedoucht (!) en kleertjes aangedaan (blauw of roze)
• Meisje is TYTTÖ (tuutteu uitgesproken), jongen POIKA
• Na een uurtje douchet ook de vrouw en daarna mag ze met haar baby op de arm naar de materniteit wandelen... Episio of niet... Zijn wij in België trunten?
• Keizersnedes worden ook op de afdeling uitgevoerd. Wanneer de vrouw uit de operatiezaal komt wordt ze verder gevolgd en krijgt ze meteen de baby op de borst, voor de borstvoeding. Ze mogen ook al drinken en iets licht eten (yoghurt).

Het is hier dus anders in vergelijking met België. Het doet je ergens wel beseffen dat er niet één manier van verloskunde bestaat en je denkt meer na over (en nu gaan er enkelen lachen) hoe ‘evidence based' een procedure is...

Genoeg gepraat,

Ik ga onze trip naar Lapland dit weekend wat verder voorbereiden.

Bye -x -

Ik mis jullie!