-16 °C

Sneeuw

Hmprfmmmfpf...

We wilden de lente voelen ontwaken, onze hartjes voelen tintelen als een lentevogel op een bladloos takje komt zingen... KEEP ON DREAMING lijkt de Finse weergod ons te zeggen.

En altijd dezelfdevraagstellingen in ieder van ons gedachten:
Welke onozelaars wilden naar de koude komen? Welke imbecielen hadden de kans om naar Portugal, Chili, Zuid-Afrika, Senegal, ... te gaan? :-)

JA... DAT ZIJN WIJ.

Ach, na wat zelfbeklag kunnen we er best om lachen! En eigenlijk zijn we doodcontent dat we hier zitten. Eerlijk gezegd, ik begin zelf van Finland te HOUDEN. 'Jammer' (of gelukkig) dat ik al werk heb. Ik vernam namelijk dat ik hier mijn master-opleiding zo goed als gratis zou kunnen volgen. Dit leek me wel het einde...

Back to reality... De stage valt heel goed mee. Ook al kan ik niet zoveel doen als in België, het is gewoon ongelooflijk boeiend om een andere vroedvrouw-cultuur te leren kennen. De emotiesrond zwangerschap en bevalling zijnuniverseel en toch kan dit hele gebeurenzo verschillend benaderd worden. Vaak lopen de koffiepauzes lang uit, iedereen is erg geïnteresseerd in de werking van de perinatale zorg in België. Ze zijn vaak erg verwonderd.

Eigenlijk vind ik het Fins beleid van de zwangerschap en postnatale zorg zo slecht nog niet... Ik zou me hier wel goed voelen als vroedvrouw.
Bijvoorbeeld hun 'inductie-beleid'. Wanneer de vrouw42 wekenzwanger is moet ze naar de 'high risk pregnancy ward' komen om de cervix 'rijp' te maken vooraleer ze induceren. De vrouw verblijft drie dagen op de afdeling:

De eerste dag: 3 X 1/4 van een 0,2 mg Cytotec-tabletje (om de 4 uur) oraal
De tweede dag: 3 X 1/2 van een 0,2 mg Cytotec-tabletje (om de 4 uur) oraal
De derde dag: 3 X 1/4 van een 0,2 mg Cytotec-tabletje (om de 4 uur) vaginaal.

Zo wordt de cervix geleidelijk aan 'rijp' gemaakt, ze verstrijkt goed. Pas als de situatie gunstig is, starten ze met een Theobald-infuus. Ik vind dit een zeer goede manier. Zowel voor moeder als kind. Het enige nadeel is dat de vrouw hiervoor enkele dagen in het ziekenhuis moet verblijven. Maar ik moet zeggen, de zwangeren breien hier dan samen in hun schommelstoel (in elke kamer staat er een) en praten over hun angstenover de nakende bevalling,ouderschap, hun verlangen naar hun baby, ... Er heerst zeker geen ziekenhuissfeer.

Hier op de 'high risk' ward zie je ook vaak 'Finse gipsy's'. Een heel apart donker volkje (oorspronkelijk uit Roemenië) en de vrouwen dragen bombastische prinsessenkleren. (je kan een foto zien in het album). Als deze vrouwen zwanger geraken dan komen de meesten tijdens de zwangerschap terecht op deze afdeling. De kleren zijn zo zwaar dat de meesten er premature contracties van krijgen. Voor mij is de communicatie met hen heel moeilijk omdat ze enkels Fins spreken en begrijpen.

De vroedvrouwen op de dienst waren ook erg verbouwereerd dat een moeder bij ons maar drie tot zes maand zwangerschapsverlof krijgt. En ze vonden het al helemaal absurd dat vrouwen welke borstvoeding geven langer kunnen thuisblijven. In Finland is iedereen gelijk voor de wet. Negen maand zwangerschapsverlof, maar dit kan verlengd worden tot drie (!) jaar (zo'n 500 euro per maand krijg je in dit geval).

Ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen, maar ik hou het voor de volgende keer. De broer van Liza heeft een grote doos met zelfgemaakte marshmallows gemaakt en opgestuurd, we zijn van plan om deze nu te plunderen.

Tot de volgende!

xx