Terve terve!

Mijn eerste stagedagen zitten er inmiddels op! Wat een spannende dagen!

Ik sta nu een weekje op de polikliniek (in België te vergelijken metde consultaties bij de gynaecoloog). Wel, in Finland zit het helemaal anders in elkaar. Hier gaat elke zwangere naar de dichtsbijzijnde 'neuvola' (perifeer ziekenhuis). Daar wordt ze opgevolgd door een vroedvrouw. Bij een gegronde reden (zwangerschapscomplicatie) wordt ze doorverwezen naar een universitair ziekenhuis. Daar wordt ze opnieuwgescreend dooreen vroedvrouw en vervolgens kan ze een consultatie bij een gynaecoloog krijgen. De gynaecologen worden hier dus enkel aangesproken bij serieuze zwangerschapscomplicaties. Net hetzelfde met de bevalling. Enkel bij complicaties wordt de gynaecoloog erbij geropen.
DeFinse vroedvrouwen zijndus een tikkeltje zelfstandiger en meer verantwoordelijk voor de zwangerschap en bevalling dan in België. De opleiding vroedkunde duurt hier dan ook4,5 jaar en de meesten volgen nog een extra cursus 'echografie' bij.

In het universitair ziekenhuis van Tampere (waar ik nu stage loop) zie je dus enkel hoogrisico zwangerschappen op de consultaties. Ik vergezelde de voorbije twee dagen een professor gynaecoloog en vroedvrouw in het 'meest kritieke kamertje' van de afdeling. Ik besef amper wat ik de voorbije dagen gezien heb. Vijf vruchtwaterpuncties, navelstrengpunctie, chorionvillibiopsie, navelstrengtransfusie, ... Mijn mond viel echt open toen de dokter me zei dat de patiënteen siamese tweeling verwacht. Heel erg indrukwekkend op echo, maar tevens ook heel erg triest. De baby'tjes zullen nooit levensvatbaar zijn daar ze slechts één hartje hebben en één hoofdje. De ouders kiezen om de zwangerschap uit te dragen. Een heel delicate situatie waar alle vroedvrouwen en gynaecologenzeer respectvol mee omgingen.

Tot nu toe valt de communicatie met de vroedvrouwen mee. Mijn supervisor, Kätilö (vroedvrouw)Susanna heeft enkele jaren in de Verenigde Arabische Emiraten gewerkt en spreekt dus vloeiend Engels. Ze is wel een typische Finse; heel gereserveerd. Na elke echo vertaalt ze voor mij wat er allemaal opgemerkt werd. Het is wel moeilijk om het Finse geratel tussen gynaecoloog-vroedvrouw-patiënt teverstaan. Soms weet je niet direct wat er aan de hand is, maar dan merk je rap aan de sfeer of het om goed of slecht nieuws gaat. Ik denk soms dat ik hier minder zal bijleren dan in België, omdat ik niet veel van hun gesprekken begrijp. Maar na vertaling van Susanna valt dit wel mee.

Over de middag had ik telkens al interessante gesprekken met haar. Als ik met haar de prominente rol van de gynaecoloog tijdens de zwangerschap en bevalling in België bespreek, kan ze dit niet goed vatten. 'So they're taking the glory of all your hard work during the labour away?'...

Ze wist me ook te vertellen dat het grote aantal alcoholverslaafden in Finland veel problemen tijdens de zwangerschap geeft. Veel verslaafden worden zwanger, niet om hun verlangen naar een kind, maar om 'the discounts' zoals Susanna zegt. Als je zwanger bent, zorgt deoverheid voor een woonplaats, een grote som kindergeld en vele andere voordelen. Een kindwordt door alcohol- en drugsverslaafden vaak aanzien als een middel om meer zekerheid te hebben in het leven.
Hier in Tampere bestaat zelf een grote afdeling waar enkel verslaafde zwangeren verblijven. Schrijnend.

De eerste twee dagen waren zoals je leest dus heel erg leerrijk. Hopelijk valt de rest van mijn stageperiodes ook goed mee.

Verder loopt op het appartement alles zijn 'buitengewone' gangetje. De waterkoker vliegt in brand, mijn kamerdeur viel in het slot zonder dat ik een sleutel bij me had (gevolg: in je pyjama tussen alle andere studenten naar de receptie om een reservesleutel rennen), verjaardagen vieren,kampvuur en barbequën in de sneeuw,samen gieren van het lachen, Finse chocolade verafschuwen, zingen, ... Noem maar op :-)
Allemaal heel erg leuk dus.

Een heel dikke zoen voor allemaal!

Moi moi

X