Moro moro!

Minä olen Emmy, hauska tutustua!

Ik ben hier bijna een week en de dagen gaan zowaar ‘open en toe'.Dit ligt niet alleen aan het feit dat de zon hier slechts enkele uren per dag schijnt, maar ook omdat de sfeer hier altijd goed zit. Momenteel zitten we met zo'n veertien studenten op het appartement, maar er zijn nog enkele plaatsen vrij (wie zich geroepen voelt?). Zowat elke avond verbroederen we samen in ons mini-keukentje. De ene keer met een glaasje wijn, de andere keer met wat carnavalmuziek op de achtergrond.

Ik vermoed dat wij (Liza, Michiel en ik) België soms op een ietwat over-enthousiaste manier vertegenwoordigen. Vooral wanneer Liza haar droom over ‘gemuteerde eekhoorntjes' uiteen doet voelen we sommigen denken: crazy people, those Belgians... Verder hebben we met ons drietjes een speciale manier van communiceren ontworpen. Stel je iets voor alsenkelejongetjes van 13 waarvan hun stem voortdurend overslaat. ‘This is our dialect' maken we onze vriendjes wijs..

Vooraleer we op stage mogen moeten we eerst een lessenreeks volgen over de Finse gezondheidszorg en krijgen we ook Finse taalles. De oriëntatie-lessen worden in het Engels gegeven door de internationale coördinator van de universiteit. Bij het thema ‘communicatie in een vreemd land' mochten enkele studenten zich wagen aan een rollenspel. Liza, Michiel en de Griekse Achilleas waren de Chinese vrijwilligers. De opdracht luidde dat Liza en Michiel in hun moedertaal (Alhemeen Brughs) twee ruziënde patiënten moesten nadoen en dat Achilleas in zijn moedertaal moest proberen bemiddelen (dit om aan te tonen dat je met gebarentaal en intonatie ook veel kan bereiken als internationale student). Ik was toeschouwer en moest flink m'n best doen om m'n lach in te houden. ‘Mo vint, gie zie nen viezen aap' hoor ik Liza tegen Michiel roepen. Achilleas is zich van geen kwaad bewust en antwoord met ‘διατηρε? την ηρεμ?α'... Gewoonweg om in je broek te doen!

De Finse taalles valt enorm goed mee, maar het is niet gemakkelijk. Met een beetje ironie in haar stem luidt het motto van onze lerares ‘Finnish is not difficult, it's just different'...
‘Yeah right' is dan ook ons unanieme antwoord.

De taal is zeer moeilijk uit te spreken. Ik wil jullie wel eens leren hoe je de naam ‘Gitte' kan zeggen:

De G: probeer vanuit je buik de ‘g' (zoals in garçon) door je keel te pompen. Let op: als je dit te intens doet, krijg je plots oesopheagale reflux.
De I: de ‘i' niet op z'n West-Vlaams, maar als de ‘i'uit ‘pittstop'
De eerste T: zeg het heel zachtjes, geen harde T.
PAUZE: de finnen zijn enorm goed in het stoppen van ademen wanneer er twee gelijke medeklinkers naast elkaar staan.
De tweede T: na een adempauze mag je deze T iets harder dan de eerste T uitspreken
E: de enige letter die ze ietwat normaal zeggen (als een doffe ‘e' uitspreken)

Wij hebben met z'n allen heel lang geoefend vooraleer we de naam van Gitte perfect konden uitspreken, maar ik moet zeggen: we zijn er momenteel supergoed in. Oefening baart kunst ;)

Zo, dit was even een korte schets van mijn eerste dagen in Finland,

Tot gauw

Moi moi !

(Ohja, volledig vrij: als je me een briefje wil schrijven: dit is mijn adres!)
Emmy (achternaam)
University of Applied Sciences
Kuntokatu 4, Room 910 B
33014 Tampere
Finland / Suomi